Ona (reż. S. Jonez, 2013)

Miłość w czasach ekranów

tumblr.com

"Żyjemy w czasach, w których ludzie nie wyobrażają sobie życia bez komputera w równym stopniu co życia bez drugiego człowieka. Spike Jonze w swoim najnowszym filmie zastanawia się, czy komputer może nam zastąpić ukochaną osobę.

Niedaleka przyszłość. Bohater filmu, będący w trakcie rozwodu Theodore (Joaquin Phoenix), za radą znajomych kupuje sobie OS1 – najnowocześniejszy system operacyjny, który został zaprojektowany tak, by spełniać wszystkie potrzeby użytkownika. Jego OS1 przybiera imię Samantha i mówi kobiecym głosem (dla widza jest to głos Scarlett Johansson). Wyręcza swojego właściciela we wszystkim – organizuje mu plan dnia, czyta za niego maile, umawia spotkania, a jednocześnie szybko staje się powiernikiem, pocieszycielem i najlepszym przyjacielem. Samantha z dnia na dzień staje się Theodore’owi bliższa niż niejeden człowiek. I jakkolwiek zabawnie to brzmi, maszyna i człowiek zakochują się w sobie z wzajemnością.

Relację tej pary Jonze przedstawia niczym związek dwojga osób. Jest miejsce na flirt, rozmowy o przyszłości, marzenia, wspólne wygłupy, a nawet na wirtualny seks. W świecie, w którym żyje Theodore, taki związek nie jest zresztą niczym dziwnym. To świat, w którym relacje międzyludzkie stały się odarte z emocji, czego najlepszym dowodem profesja Theodore’a zajmującego się pisaniem listów miłosnych w imieniu innych ludzi. Nie ma też podziału na świat realny i wirtualny, one się przenikają. Związki z wirtualnymi asystentami tworzy wiele osób. Podwójna randka – on, ona, on plus wirtualna asystentka nikogo nie dziwi. Ludzie mówiący do małych przenośnych urządzeń przypominających puderniczki czy lusterka nikogo nie zaskakują. Wymowna jest jednak scena, w której Theodore dostrzega, że na ulicy wszyscy niemalże bez wyjątku rozmawiają ze swoimi komputerami, a nikt nie odzywa się do idącego obok drugiego człowieka.[...]"

Całość do przeczytania na mediarivermagazine.pl 

Moja ocena to 9/10 (w skali filmwebu, oczywiście).