The Walking Dead (AMC, 2010)

"The Walking Dead" to adaptacja kultowego ponoć komiksu Roberta Kirkmana. Był to jeden z najbardziej wyczekiwanych nowych seriali 2010 roku, a jak się okazało po zakończeniu emisji pierwszego sezonu, także jeden z najchętniej oglądanych i przez wielu okrzyknięty nie tyle najlepszym debiutem, co najlepszym serialem roku w ogóle. Ja się do tych zachwytów nie dołączę, ale też serialu nie skreślam. A więc po kolei (zaznaczam, że pojawiają się spoilery).

Zombie, żywe trupy, czy jak ich sobie nazwiemy, to nie to samo co będące na fali piękne i szarmanckie wampiry. Zombie są groźne i obrzydliwe, co skutecznie może zniechęcić co wrażliwsze osoby od oglądania tej produkcji. Należy sobie uświadomić, że to nie jest lekki, mniej lub bardziej głupawy serial, przy którym się zrelaksujemy. "TWD" nie ogląda się łatwo i przyjemnie. To najprawdziwszy dramat, który od widza wymaga skupienia. Jak tu się jednak skupić, kiedy momentami jest strasznie nudno?

Historia jest w gruncie rzeczy prosta. Rick Grimes (Andrew Lincoln, kojarzony pewnie przez wielu z "Love Actually"), policjant, zostaje ranny na służbie i zapada w śpiączkę. Kiedy się budzi, jest sam. Nikogo nie ma w szpitalu, ani na ulicach, ani też w jego własnym domu. Przypadkowo napotkany mężczyzna uświadamia mu, że, krótko mówiąc, świat został opanowany przez zombie. Celem Ricka jest dostać się do obozu dla uchodźców w Atlancie, gdzie schronili się jego żona i syn. Nie wie, że przeświadczona o jego śmierci żona, wdała się w romans z jego przyjacielem. Kiedy Rickowi udaje się odnaleźć rodzinę, wraz z całą grupą postanawia dotrzeć do Centrum Zapobiegania i Zwalczania Chorób.

Choć postaci w serialu występuje niewiele, żadna z nich nie jest ciekawie napisana. Ciężko sympatyzować z którąkolwiek z nich, ale to być może dlatego, że sześć odcinków to za mało czasu. Przeciętnie serial po sześciu odcinkach dopiero się rozkręca, a widz zaczyna faworyzować wybrane postaci. Póki co charaktery bohaterów dopiero się kształtują i trudno wyrokować o sympatiach i antypatiach. 

Jak na razie poza bezpośrednimi starciami z zombie, zainteresowały mnie szczególnie dwa wątki. Pierwszy to uczuciowy trójkąt między Rickiem, jego żoną i przyjacielem, Shanem. Naprawdę ciekawie może się zrobić, kiedy Rick dowie się o romansie Lori i Shane’a. Interesujący był też wątek, który już się chyba definitywnie zakończył, ale odkrył przed widzami potencjał postaci Andrei. Ta początkowo marginalnie traktowana bohaterka musiała zmierzyć się ze śmiercią siostry, zaatakowanej przez zombie (a kto zostaje przez nie ugryziony sam zostaje jednym z nich). Scena ich pożegnania była jedną z najlepszych scen tego serialu. Swoją postawą Andrea wiele zyskała w moich oczach i myślę, że scenarzyści powinni dać możliwość jeszcze większego wykazania się grającej ją aktorce, Laurie Holden. Inni aktorzy swoją grą nie porywają. Andrew Lincoln daje radę, ale nie są to wyżyny aktorstwa. Zawodzi znana ze „Skazanego na śmierć”, Sarah Wayne Callies w roli jego żony. Nikt się nie wybija ponad przeciętność, co jeszcze bardziej potęguje bezbarwność postaci. 

Na niekorzyść serialu działa też to, że przedstawia on pewną wizję apokalipsy, a mi w ogóle nie udzielił się klimat przerażenia czy niepokoju. Za mało jest w nim napięcia, zaskoczenia, nie czuć żadnych emocji ze strony bohaterów. Dużo jest kiepskich, nic nie wnoszących dialogów, a mało scen, które budziłyby grozę. Nie jestem fanką horrorów, ale do diaska, to jest jednak serial o zombie. Gwoli uczciwości, muszę napisać, że sceny krwawych jatek też są, ale zdecydowanie w mniejszości. Tak jakby wysyp żywych trupów był tylko tłem i to właściwie nie wiadomo dla czego. Na szczęście, choć jest ich mało to sceny ćwiartowania trupów czy wypruwania z nich flaków robią potężne wrażenie (warto docenić charakteryzację odtwórców postaci zombie). Nie chcę przez to powiedzieć, że potrzeba nam krwi i mięsa na ekranie, ale jak na razie w "TWD" nie ma niczego, z czym byśmy się nie mieli do tej pory okazji zetknąć. Serial przygodowy, z elementami science fiction, jakich pewnie było i będzie wiele. No dobrze, nie było serialu o zombie i to jest ta innowacyjność, ale sama tematyka to nie wszystko. Liczy się sposób wykonania, a ten mnie rozczarował. Dlatego też niezrozumiały jest dla mnie zachwyt zarówno widzów jak i krytyków (choć ich chyba jednak jest mniejszy). Fakt, z odcinka na odcinek serial coraz bardziej wciąga i idzie ku lepszemu, ale jak na razie jest dla mnie tylko przeciętny. A szkoda, bo jego czołówka jest jedną z lepszych, jakie widziałam. Nadzieję na poprawę daje jednak obiecujące zakończenie pierwszego sezonu. Pozostawiło mnie ono z nieodpartym wrażeniem, że ta historia tak naprawdę dopiero się zaczyna i jeszcze wiele może się zdarzyć. Dlatego prawdopodobnie dam serialowi AMC drugą szansę i obejrzę przynajmniej początek kolejnego sezonu. Jak na razie serial oceniam na 6/10 czyli jako niezły.