Misfits (e4, 2009)

Co bym nie napisała o Misfits, wiem że i tak nie przekonam nieprzekonanych. To tak optymistycznie na początek ;) Ale uwierzcie – ja też nie sądziłam, że może mi się spodobać serial o piątce młodych przestępców (ok – to za duże słowo – bohaterowie po prostu są trochę na bakier z prawem), skierowanych na prace społeczne, którzy podczas pewnej dziwnej burzy zostają obdarzeni wyjątkowymi mocami. I tak ostra, nieco wulgarnie wyglądająca Kelly zaczyna słyszeć ludzkie myśli, sportowiec Curtis może cofać czas, seksowna Alisha za pomocą dotyku może wzbudzać w ludziach pożądanie, a nieśmiały Simon potrafi stać się niewidocznym. Tylko dowcipniś i mądrala Nathan, wyraźny lider grupy (dodajmy – nie znającej się wcześniej) wydaje się nietknięty przez tajemniczą moc. Jak się okaże, „wydaje się” to bardzo trafne określenie… Sukcesem twórców serialu jest to, że napisali postaci kompletnie różne, ale świetnie się uzupełniające i w gruncie rzeczy potrafiące stworzyć zgraną paczkę. Tym bardziej martwi fakt, że jeden z głównych bohaterów nie pojawi się w trzecim sezonie. W pierwszym, sześcioodcinkowym sezonie poznajemy bohaterów, obserwujemy ich przy pracy, jesteśmy też świadkami morderstw, których się dopuszczą. Powiedziałabym, że zarówno dla nich jako bohaterów jak i dla nas jako widzów, pierwszy sezon jest na zaprzyjaźnienie się. Dopiero w drugim naprawdę zaczyna się dziać, za sprawą pewnej tajemniczej postaci w pelerynie, która wcale nie jest Batmanem, a która sporo namiesza w życiu bohaterów. 

 Co trzeba wiedzieć zanim się przystąpi do oglądania Misfits? Na pewno wyznacznikiem pewnej jakości jak i stylu tego serialu jest fakt, że to produkcja brytyjska. Jest więc wspaniały brytyjski akcent, jest slang, jest bardzo dużo przekleństw, są odważne sceny, nazwijmy je, miłosne, jest brytyjski humor, no i przede wszystkim, nie ma ściemy, że życie jest cudowne, bezproblemowe, a ludzie są mili i grzeczni. Oczywiście, sam fakt, że bohaterowie posiadają supermoce wyklucza nazwanie Misfits serialem realistycznym, ale poza tym świat jest tu przedstawiony w naturalistyczny sposób, bez upiększeń, co ja sobie akurat bardzo cenię. Ponadto Misfits jest świetnie zrealizowany jeśli chodzi o pracę kamery, kadrowanie czy montaż który przywołuje trochę skojarzenia z teledyskami. A skoro teledyski, to i muzyka. A ta w Misfits też gra ważną rolę, jest w pełni integralna z obrazem, chwalona przez wielu. Ale wiadomo, że każdemu się nie dogodzi, ja niestety nie odkryłam żadnej perełki oprócz utworu wykorzystanego w czołówce:

Warto dodać, że Misfits otrzymał w 2010 roku statuetkę BAFTA dla najlepszego brytyjskiego serialu dramatycznego. Nagrodę otrzymał też scenograf serialu oraz grająca Kelly, Lauren Socha. 

Dla mnie Misfits to była miła odskocznia od seriali, które oglądałam na co dzień, a które skończyły się w maju. Coś świeżego, nowego, zupełnie z innej bajki niż amerykańskie produkcje. Polecam, jeśli też macie ochotę na trochę bardziej offową rozrywkę ;) 

Moja ocena to 9/10