Och, życie (reż. G. Berlanti, 2010)

Są takie dni, kiedy nic się nie chce. Co więcej, nie ma się siły ruszyć ani ręką ani nogą. Żeby nie myśleć o tym fatalnym samopoczuciu najlepiej włączyć jakiś niewiele wymagający film. Tak też uczyniłam, kiedy mnie dopadł ten stan. Włączyłam film, który wydał mi się być najmniej wymagającym myślenia spośród tych, które miałam pod ręką. Było to "Och, życie". Po obejrzeniu wypada mi stwierdzić, że mój gust filmowy naprawdę jest dobry skoro teoretycznie "najgłupszy" film okazał się bardzo sympatyczną komedią romantyczną, której z czystym sumieniem mogę wystawić dobrą ocenę. 

Niby jest to komedia, która powiela wszystkie już znane schematy tego gatunku i tak miałam nastawienie włączając ją. Nie spodziewałam się, że twórcy mnie czymś zaskoczą i w sumie tak też się nie stało. Aczkolwiek nie widziałam chyba do tej pory filmu o parze niezbyt lubiących się osób, które nagle zostają opiekunami osieroconej przez ich znajomych rocznej dziewczynki (swoją drogą, uroczej). No, ale wiadomo jak to się musi skończyć. Tyle, że po drodze dzieje się naprawdę wiele dobrego. Na pewno nie jest to nudny film. Najwięcej zawdzięcza chyba aktorom. Brakuje mi Katherine Heigl w "Chirurgach", dlatego obejrzeć ją w tym filmie to była czysta przyjemność. Była to dopiero moja pierwsza komedia romantyczna z jej udziałem, a zagrała już przecież w wielu. Wyrasta chyba na ich nową gwiazdę, następczynię Meg Ryan (a może macie inną ulubienicę w tej kategorii?). Jej bohaterki to pewnie zazwyczaj podobny typ kobiet, a więc role które mogą się przejeść ale jeszcze ze dwa filmy z Katherine wcielającą się w sympatyczną singielkę bym obejrzała. Pasuje do nich doskonale, robi naprawdę pozytywne wrażenie dziewczyny, z którą chciałoby się zakumplować. Miło zaskoczył też partnerujący jej Josh Duhamel, którego do tej pory nie miałam okazji w niczym zobaczyć.

I cóż. "Och, życie" to właściwie taki film, o którym nie da się za wiele powiedzieć, bo nie jest skomplikowany. Nie ma w nim jakiejś szczególnej głębi, to film na poprawę humoru albo na zrelaksowanie się. Jest ciepły, tak bym go opisała jednym słowem. Nic ani nikt w nim nie irytuje (no może oprócz sąsiadów głównych bohaterów, ale to też ma swój urok), chwilami nawet śmieszy (to dużo, bo niektóre romantyczne filmy komediami są tylko z nazwy) i ma niezłą ścieżkę dźwiękową. Nie jest to film, który trzeba obowiązkowo zobaczyć, ale jeśli będziecie szukać przyzwoitej rozrywki to polecam :)

Obejrzyjcie trailer

Moja ocena to  7/10